مزرعه جعفرآباد :
ابتدائا در رابطه با مزرعه جعفرآباد باید گفت که کلیه ی اراضی مزرعه جعفرآباد تا سال 1355 در مالکیت خانواده ی شازده ی افسر و در قلمرو الله اباد بوده است .
در سالهای 1346 و 1347 جعفر آقا نسبت به حفر 5 چاه عمیق در محدوده ی اراضی ضلع شمالی الله اباد (مزرعه جعفرآباد کنونی ) اقدام نموده و پس از چند سال ( سالهای 1350 تا 1353 ) پنج چاه عمیق حفر شده را به همراه اراضی مربوطه که 600 هکتار بوده ( هر چاه عمیق 150 هکتار ) به اقای محمد علی مهدوی که گفته می شود دارای اصالت اذری و از دوستان ( یا عوامل هژبر یزدانی ) بوده می فروشد و طی مرحله ی دیگری جعفر اقا 1200 هکتار دیگر از اراضی ان محدوده را به اقای مهدوی واگذار می نماید و گفته می شود در قبال این 1200 هکتار وجهی را از مهدوی نگرفته و بین انها مقرر می گردد که مهدوی مزرعه ای را که در صدد راه اندازی ان بوده وجه تسمیه اش را از نام جعفر گرفته و بنام جعفراباد ثبت و نامیده شود که این گونه نیز می شود .
پس از فروش و واگذاری 1800 هکتار از شمالی ترین اراضی الله اباد به اقای مهدوی یک تپه ی خاکی مابین اراضی الله اباد( که در اختیار جعفر اقا بوده ) و اراضی مزرعه جعفر اباد (که در اختیار اقای مهدوی قرار گرفته بوده ) با جهت شرقی – غربی و بطول کیلومتر کشیده می شود تا این تپه حد فاصل اراضی الله اباد و مزرعه ی جعفر اباد را معین نماید ( این تپه که بوسیله ی بولدوزر ساخته شده به تپه ی بولدوزری معروف است )
اقای مهدوی از سال 1353 به بعد با پشتوانه ی وامی که گفته می شود 110 ساله بوده نسبت به حفر 22 حلقه چاه عمیق در مزرعه ی جعفر اباد اقدام نموده و نماینده تام الاختیار وی در این مزرعه علی اقا مقدم فرزند حاج اکبر مقنی از اهالی مشهد بوده است . که گفته می شود مهدوی یکی از چاهها را به منظور قدر دانی از زحمات اقای مقدم به وی اهداء می نماید که پس از چند سال اقای مقدم چاه مذکور را به حاج سید علی مختاری از اهالی جغتای می فروشد .
مهدوی در منطقه ی جوین اقدام به تاسیس چندین مزرعه مثل کمایستان – سنخواست – بهراباد نموده که مزرعه ی جعفر اباد نیز یکی از انها بوده است . با توجه به اینکه مزارع منطقه ی جوین از مرحله ی کاشت تا برداشت محصولات گندم ، جو و بخصوص چغندر قند فعال بوده اند در ان زمان در زمینه ی طراحی اب پاشهای بارانی که فن اوری جدیدی بوده و همچنین در زمینه ی نوع کاشت و برداشت و چگونگی کود پاشی ، بذر پاشی و سمپاشی محصولات بطور مکانیزه بوسیله ی مهندسین و کارشناسان اسرائیلی مدیریت می شده است .
کارخانه ی قند جوین نیز که در راستای محصول چغندر قند مزارع جوین طراحی شده بوده و در سال – 1356-1357 کلنگ ان زده شده و در سال 1361 عملا شروع به کار نموده از کارشناسان لهستانی بهره می برده است .
در رابطه با اینکه اقای مهدوی بر مبنای چه اصل و اطلاعاتی منطقه ی جوین را جهت سرمایه گذاری در امر کشت و صنعت محصولات کشاورزی انتخاب نموده نویسنده ی این متن بر این باور است : مهدوی که یکی از افراد صاحب نفوذ در حکومت پهلوی بوده به کتاب فرهنگ جغرافیائی ایران ( خراسان ) که در سال 1910 میلادی ( 1289 شمسی ) توسط وزارت جنگ بریتانیا به منظور بهره برداری اطلاعاتی – نظامی تهیه و این کتاب در ان زمان کاملا سری بوده و فقط در اختیار سفیران – کنسولها و مقامات درجه اول سیاسی و نظامی قرار می گرفته دسترسی داشته و از اطلاعات که کتاب مذکور در خصوص حاصلخیزی خاک جوین ثبت نموده جهت اجرای برنامه های خود بهره برداری نموده است . کتاب مورد اشاره که به زبان انگلیسی تهیه شده در صفحه ای از صفحات خود در خصوص منطقه ی جوین چنین نوشته است :
موقعیت و حاصلخیزی به ان ( منطقه ی جغتای یا جوین ) اهمیتی می دهد که بدون توجه به ان ، منطقه غیر قابل تصور است طول تمام منطقه به 53 مایل ( 27/85 کیلومتر ) و مساحت ان تقریبا به 1100 مایل مربع (2847 کیلومتر مربع ) بالغ می شود که حدود یک شصتم یعنی منتهی الیه جنوب ان کوهستانی است . اراضی باقیمانده از دشتی تشکیل شده که با شیب ملایمی به طرف مرکز و غرب ان امتداد می یابد و دارای سطحی بایر اما متشکل از خاکهای حاصلخیز رسوبی است که برای بهره برداری کامل از ان فقط باید ابیاری ان را تنظیم کرد .
پس از انقلاب سال 1357 و قبل از اینکه زمان باز پرداخت وامهای 110 ساله فرا رسد مهدوی از ایران خارج شده و مزرعه ی جعفر اباد و دیگر مزارع وی به تصاحب و تحت اداره سازمانها – نهادها و ارگانهای دولتی و انقلابی در می اید .