کهنه ای سرزمین قوم کهن  

 ای پر از باغ و کوه و دشت و دمن

مردمت با صفا و اهل تلاش  

  روز و شب در تلاش بهر معاش

مهربانند و سخت کوش و سخی

همچنان کوه استوار و قوی

رودهایت یک از یکی بهتر

روخانه ، تی آو و کهنیدر

باغهایت هنوز پرشور است

پردرخت انار و انگور است

جوی آب از درونشان جاری

چون رگ زندگی بود ساری

هر درختش نشانه ها دارد

هر کنارش اشاره ها دارد

سنگ و خاکش به ما سخن گوید

از غم و شادی زمن گوید

برج وباروی و قلعه های قدیم

گوید از مردم شجاع و حکیم

 

گزیده ای از شعر کهنه (یادی از زادگاه)

شاعر : سید ابراهیم سجادی زاده