کهنه ای سرزمین قوم کهن
ای پر از باغ و کوه و دشت و دمن
مردمت با صفا و اهل تلاش
روز و شب در تلاش بهر معاش
مهربانند و سخت کوش و سخی
همچنان کوه استوار و قوی
رودهایت یک از یکی بهتر
روخانه ، تی آو و کهنیدر
باغهایت هنوز پرشور است
پردرخت انار و انگور است
جوی آب از درونشان جاری
چون رگ زندگی بود ساری
هر درختش نشانه ها دارد
هر کنارش اشاره ها دارد
سنگ و خاکش به ما سخن گوید
از غم و شادی زمن گوید
برج وباروی و قلعه های قدیم
گوید از مردم شجاع و حکیم
گزیده ای از شعر کهنه (یادی از زادگاه)
شاعر : سید ابراهیم سجادی زاده