ایرانیان باستان گل لاله را سیاوشان می نامیدند و بر این باور بودند که گل لاله از خون سیاوش (شاهزاده ای که او را شهید آزادی و نماد پاکی و پاکدامنی می دانستند) روییده است و بر همین اساس است که این گل در نزد ایرانیان امروز نیز بعنوان سنبل شهادت شناخته می شود و این موضوع در شعر شاعران معاصر نیز جلوه و ظهور داشته است (از خون جوانان وطن لاله دمیده).
لاله هایی که در محدوده جغرافیائی روستای کهنه و الله آباد و دیگر روستاهای همجوار می رویند عموما سرخ رنگ (از نوع سیاوشان)و به شکل و شمایل عکس فوق می باشند. این گل در اواخر اسفند سر از خاک بیرون می آورد و تقریبا در اواسط فروردین ماه به گل می نشیند.پیاز این گل در زمانی که تازه سر از خاک بیرون آورده است شیرین و مورد توجه و علاقه خردسالان می باشد.
اما گل لاله با رنگ های دیگر نیز وجود دارد .بعنوان مثال عکس زیر نمونه ای از گل لاله به رنگ زرد می باشد که در مناطقی از استان خراسان جنوبی می روید.
این عکس هم نمونه ای از گل لاله واژگون است که در ارتفاعات غرب کشور (مناطقی از استان کهگیلویه و بویر احمد) می روید.
امروزه در پارک ها نیز گونه های متنوعی از گل لاله را می بینیم که به نظر می رسد بومی ایران نبوده و از کشور هلند وارد شده باشند.
