منابع درآمد روستای کهنه

کشاورزی :

کشت ابی :با توجه به موقعیت جغرافیایی و کوهپایه ای بودن روستا و در اختیار نداشتن چاه عمیق یا نیمه عمیق جهت کشاورزی موضوع کاشت ابی در این روستا محدود به اراضی مربوط به  رودخانه ی عریان ( در حدود       300  هکتار ) و                         

        مختصر اراضی که در حاشیه ی قناتهای کوچک و  چشمه ها احداث شده و قابل توجه نمی باشند می شود که با توجه به ناهمواری و محدود بودن زمین های ابی هیچ کدام از اراضی مذکور مستعد کشاورزی مکانیزه نبوده و بصورت سنتی و خرده مالکی اداره می شوند.

کشت دیم : با توجه به گستردگی محدوده ی جغرافیایی  ( در صورت مناسب بودن بارندگی های سالیانه ) روستای کهنه از پتانسیل نسبتا خوبی جهت کشت دیم  برخوردار بوده که ان هم در سالهای اخیر با مشکل ممانعت سازمان مراتع و  جنگلبانی مواجه گردیده است .

محصولات کشاورزی : گندم – جو – زیره- کنجد- چغندر قند – هندوانه

دامداری

با توجه به گستردگی محدوده ی جغرافیایی  و در اختیار داشتن مراتع کوهپایه ای نسبتا مناسب جهت چرای دام (گوسفند و بز ) دامداری  روستا نسبت به کشاورزی از وضعیت بهتری برخوردار بوده و مقرون به صرفه تر می باشد . نگهداری و پرورش گاو

با توجه به مشکل تامین علوفه قابل توجه نبوده و فراورده های گاوی از مصرف داخلی خانواده ها تجاوز نمی نماید .

باغداری

اغلب باغات روستای کهنه در مجاورت و حاشیه ی رودخانه ی متعلق به روستا احداث شده اند که این باغات از منطقه ای به نام پای تیغ  واقع در یک و نیم کیلومتری شرق روستا شروع شده و به طول   چهار      کیلومتر به سمت کوههای دوک و گر کوه  ( که سرچشمه اب رودخانه به شمار امده و در جنوب باغات واقع شده اند ) امتداد یافته و در منطقه ای بنام   زو  پایان می یابند .

دیگر باغات روستا در منطقه ی ته اب و کلاته ها احداث شده اند که در قسمت باغات و مزارع به موقعیت و چگونگی انها اشاره شده

است . توضیح اینکه باغات روستا نیز همانند زمینهای کشاورزی بصورت سنتی و خرده مالکی اداره می شوند .

میوه ها و محصولات باغی روستا عبارتند از : انگور – گردو – بادام – الو – الوچه – سیب – گلابی – زردالو- گوجه سبز – گیلاس – هلو – به – سنجد – توت      که از بین این میوه ها گردو و الوچه به عنوان مهمترین میوه هایی هستند که جهت فروش به بازار عرضه می شوند. البته طی سالیان اخیر درختان گردو در معرض افت کرم خراط ساقه ی گردو قرار گرفته اند و گردوی عرضه شده به بازار قابل توجه نمی باشد .

مزرعه ی جعفراباد :

این مزرعه حدودا در 15 کیلومتری شمال روستا واقع شده و یکی از مزارع زیر مجموعه ی سازمان کشت و صنعت جوین میباشدچاههای عمیق این مزرعه در سالهای 1353 الی 1355 حفاری شده و مدیریت و مالکیت ان در قبل از انقلاب 1357 بصورت خصوصی  ولی پس از انقلاب به شکل دولتی یا شبه دولتی درامده است .

تعداد قابل توجهی از مردم روستا از همان سالهای اولیه ی راه اندازی این مزرعه تاکنون  در ان با عناوین راننده – ابیار – سرپرست –کارگر مزرعه و …..مشغول به کار بوده لذا میتوان از این مزرعه بعنوان یک منبع درامد نام برد البته تعداد افرادی که در این مزرعه مشغول به کار بوده اند در سالهای اخیر بواسطه ی تغییراتی که در واگذاری سهام و  سیستم مدیریتی ان پیش امده کاهش یافته است .

جهت کسب اطلاعات بیشتر از پیشینه و وضعیت فعلی این مزرعه به صفحه ی مربوطه ی ان مراجعه شود .

کارخانه ی سیمان جوین :

این کارخانه که  طی سالهای اخیر راه اندازی شده و اکنون به مرحله ی تولید کلین کر رسیده است در 5/5 کیلومتری شمالشرق     روستای کهنه  و در 5/1 کیلومتری شمال شرق روستای الله اباد واقع گردیده و با توجه به اینکه تعدادی از مردم روستا در ان مشغول به کار هستند میتوان از ان به عنوان منبع درامد یاد کرد .

دیگر مهارتهای تخصصی و شغلی مرتبط با منبع درامد :

با توجه به مطالب عنوان شده و عدم تطابق درامدهای حاصله از منابع و استعدادهای طبیعی روستا با سطح معیشت و نوع زندگی عصر حاضر ،اغلب جوانان روستا طی 2 تا 3 دهه ی اخیر ترجیح داده اند در شهر های مجاور ( بخصوص شهرستان شاهرود )

بصورت تجربی به فراگیری حرفه های مربوط به مشاغل ساختمانی بپردازند که در این زمینه موفقیت خوبی داشته به گونه ای که روستا در کلیه ی مشاغل ساختمانی دارای افراد صاحب نظر و چیره دست می باشد که اغلب  ساکن شهرستان شاهرود میباشند .

ضمنا تعداد افرادی که به مشاغل فنی تجربی روی اورده اند انگشت شمار بوده  اما تعداد  افرادی که دارای تحصیلات عالیه و  دانشگاهی هستند قابل توجه می باشد  که در صفحه ی جداگانه ای به ان پرداخته خواهد شد .