آرامگاه سیدحسن غزنوی (شاعر قرن ششم هجری) در آزادور
این عکس آرامگاه شاعری است که در سرزمین ما گویان و در روستای آزادور سر بر بالین خاک نهاده است اما شاید یک بار هم آن را از نزدیک دیدار و زیارت نکرده باشیم.
ای دوست غمت مرا چوی مویی کرده است صد گونه بلا از تو برون آورده است
گفتم که مگر غم تو من می خوردم می در نگرم غمت مرا می خورده است
سید حسن غزنوی ملقب به اشرف الدین مکنی به ابو محمد ، مشهور به اشرف ، فرزند محمد حسینی غزنوی یکی از نامبردارترین سخنسرایان گرانمایه و دانشمند سده ششم هجریست که در شعر گاهی حسن و گاهی سید تخلص کرده است.
وی نزد همه پادشاهان غزنوی و سلجوقی به ویژه یمین الدوله بهرام شاه عزت و احترامی تمام داشته ودر تمام سفر و حضر از نزدیکان وی شمرده می شدو در مدح آن شهریار اشعار زیادی سروده است.
سید حسن در سرودن انواع شعر استاد بودو بسیاری از گویندگان نامی چون فلکی شروانی و مجیر الدین بیلقانی و جمال الدین عبد الرزاق و کمال الدین اسماعیل و دیگران از سبک و شیوه او که به خراسانی نزدیک است پیروی کرده اند.
دیوان اشعار سید حسن غزنوی مشتمل بر قصاید ، ترجیعات ، رباعیات و غزل میباشد که مشتمل بر پنج هزار بیت است.
سید حسن در سال 540 – 556 هجری – در آزادوار جوین درگذشت و آرامگاهش در آنجا باقیست .