ارتفاعات و کوههای روستای کهنه
در این صفحه بر ان شده ایم تا ابتدا نام و جایگاه کوهها و ارتفاعات روستای کهنه را معرفی وسپس با توجه به اینکه این کوهها در رشته کوههای جغتای واقع گردیده اند توضیحی نیز در خصوص چگونگی رشته کوههای جغتای داشته باشیم.
به استناد فرهنگ ابادیهای کشور که در سال 1384 بوسیله سازمان جغرافیائی نیروهای مسلح تهیه و چاپ گردیده مرتفع ترین کوه شهرستان جغتای کوه زوبرفی با ارتفاع 2514 متر بوده که در 6 کیلومتری روستای زرقان قرار گرفته و تامین کننده اب رودخانه ی کمایستان زرقان می باشد و پس از ان مرتفع ترین کوه شهرستان کوه گر با ارتفاع 2487 متر می باشد که در 6 کیلومتری جنوب و جنوب شرق روستای کهنه واقع گردیده و تامین کننده اب رودخانه ی آریان کهنه میباشد.
به استناد همین فرهنگ کوه دوک با ارتفاع 2169 متردر 3 کیلومتری جنوب شرق و کوه جرنگی با ارتفاع 2115 متر در5/1 کیلومتری جنوب روستای کهنه واقع گردیده اند.
(کوه سفید داغ نیز با ارتفاع 2452 متر یکی از کوههای مرتفع شهرستان بوده که در جنوب روستای جبله و جنوب غرب روستای گفت واقع گردیده است .)
به استناد فرهنگ مذکور و همچنین به استناد نقشه عمومی شماره 136 جمهوری اسلامی ایران با مقیاس1:1000000 ، کوه گر ( که مرتفع ترین نقطه یا قله ان با ارتفاع 2977 متر در شمال شرق روستای آبرود قرار گرفته ) یکی از مرتفع ترین کوهها در سطح استان خراسان بزرگ به شمار می اید و پس از کوههای مورد اشاره زیر مقام پنجم را در سطح استان خراسان بزرگ دارا میباشد .
- کوه هزارمسجد با ارتفاع 3040 متر در مسیر درگز به قوچان
- کوه شاه جهان با ارتفاع 3032 متر در اسفراین
- کوه بینالود با ارتفاع 3211 متر در نیشابور
- کوه چهل تن با ارتفاع 3013 متر در حد فاصل کاشمر و تربت حیدریه
- کوه گر با ارتفاع 2977 متر در مجاورت شمال شرق روستای آبرود .
- کوه کپه داغ با ارتفاع 2949 متر در شمال شیروان و مرز عشق آباد شوروی سابق .
نکته حائز اهمیت اینکه : گرچه کوه گر از جهت سطح ارتفاع یکی از کوههای قابل توجه در استان خراسان بزرگ به شمار می اید اما با توجه به موقعیت جغرافیائی و با توجه به اینکه در زمره کوههای پراکنده ایران مرکزی بوده و از رطوبت دریا فاصله دارد، از نظر میزان بارش برف با کوههای : هزارمسجد ،شاه جهان ، بینالود، چهل تن و کپه داغ که در زمره سلسله جبال البرز بوده و به دریاجه خزر نزدیکترند ، قابل مقایسه نبوده و بارش برف در کوههای مورد اشاره ، بسیار بیشتر از کوه گر بوده و دارای رودخانه های دائمی و پراب هستند.
رشته کوه جغتای :
فرهنگ کوههای ایران از انتشارات سازمان جغرافیائی کشور (بهمن ماه 1352 ) تالیف دکتر لطف اله مفخم ، رشته کوه جغتای را دنبال برجستگی های البرز دانسته ولی جلد اول فرهنگ جغرافیائی کوههای کشور که بوسیله سازمان جغرافیائی نیروهای مسلح تهیه شده کوههای جغتای را این گونه تعریف نموده است : کوههای جغتای در شمال سبزوار از مهمترین رشته کوهها و ارتفاعات پراکنده ایران مرکزی محسوب می شود و این فرهنگ در خصوص تعریف کوههای مرکزی ایران این گونه اورده است : کوههای مرکزی ایران نیز مانند کوههای شرقی ایران از نظر پوشش گیاهی بایر و برهنه هستند ، نواحی مرتفع این کوهها به علت ارتفاع نسبتا زیاد ، دارای اب و هوای کوهستانی است . بعلت اختلاف دما بین این کوهستانها با دشتهای مجاور ، بادهای محلی مختلفی در نو.احی مرکز ایران تولید می شود . رطوبت اندکی که به دلیل ارتفاع زیاد از جریانهای غربی و یا جنوبی دریافت می شود به اعتدال نسبی هوا در نواحی مرتفع و کوهپایه ای کمک می کند و موجب تجمع و اسکان مردم در پناه این کوهها شده است .
شایان ذکر اینکه کوه کمرالله اباد با ارتفاع 1410 متر در یک کیلومتری غرب و تپه قلعه دختر با ارتفاع 1310 متر در چهارکیلومتری غرب روستای الله اباد واقع گردیده اند که این ارتفاعات در زمره رشته کوههای جغتای نبوده و بصورت مستقل بعنوان یکی از ارتفاعات پراکنده ایران مرکزی به شمار می ایند .
از مرتفع ترین کوههای شهرستان سبزوار نیز میتوان به کوههای :
کوه شاهزاده ابوالقاسم با ارتفاع 2759 متر در 5/1 کیلومتری جنوب روستای بیزخ (از توابع دهستان بیهق )،
کوه میش با ارتفاع 26740 متر در یک کیلومتری جنوب شرق روستای باداشیان (از توابع دهستان بیهق )،
سیاه کوه با ارتفاع 2836 متر در 15 کیلومتری جنوب غرب روستای جزندر ( از توابع دهستان پیراکوه )،
کوه زیرکی با ارتفاع 2520 متر در 10 کیلومتری جنوب شرقی دهستان شامکان ،اشاره کرد.
نوشته شده در سال 1390 خورشيدي